Poglądy

Gdybym miał określić, czy jestem lewicowcem, a może prawicowcem; czy republikaninem, albo konserwatystą - powiem szczerze - nie wiem. I pewnie mało kto wie. Pojęcia te straciły swoją praktyczność i chyba mają już tylko wartość historyczną. Świat jest zbyt zróżnicowany i skomplikowany. Łatwo wpaść w pułakę niewiarygodności, tak jak doświadcza tego SLD. Będąc dziedziczką PZPR, deklaruje się jako rzecznik ludzi biednych. Z drugiej strony, aktyw ma się dobrze. Jada obiady w drogich restauracjach. Posyła dzieci do prywatnych szkół. Częściej zajmuje się klerem niż swoimi wyborcami. Prześciga się z liberałami w pomysłach na rozwój.

Mówiąc o poglądach, bliższe prawdzie będzie zaprezentowanie mojego punktu widzenia na podstawowe zagadnienia. A więc:

  1. uważam, że demokracja jest najlepszym z możliwych modelem zarządzania państwem - pomimo swoich wad, inne rodzą większą ilość patologii.
  2. miarą demokracji jest udział samorządności i aktywności społecznej. Im więcej zarządzania scentralizowanego, tym mniej demokracji i mniej tożsamości mieszkańców ze wspólnotą lokalną.
  3. obsługa zadań powinna być przeniesiona na możliwie najniższy poziom władzy wraz z należnymi środkami.
  4. korporacje branżowe uniezależnione do władzy ogólnej są źródłem patologii i działają w oderwaniu od potrzeb społecznych.
  5. władza publiczna, cokolwiek nie robi, powinna być zawsze lojalna wobec swoich mandatariuszy. Człowiek nie jest narzędziem, czy instrumentem w osiąganiu celu. Jest przede wszystkim celem na każdym etapie zarządzania. Jednym ze sposobów dochowania zasady jest stosowanie rzetelnej konsultacji.
  6. działanie osób i instytucji publicznych powinno odbywać się przy pełnej jawności i kontroli społecznej,
  7. władza publiczna nie powinna nadmiernie ograniczać swoich obywateli, o ile ich aktywność nie ogranicza wolności lub nie zagraża bezpieczeństwu innych - nadmierne wyręczanie też uważam za szkodliwe,
  8. władza przede wszystkim powinna stwarzać ogólne warunki pobudzające rozwój kapitału społecznego oraz przekazywać zarządzanie gospodarką w ręce prywatne, o ile nie bedzie zagrożony interes publiczny,
  9. hierarchia celów powinna szanować potrzeby naturalne człowieka. Czyli po pierwsze – bezpieczeństwo życia; po drugie – zabezpieczenie pożywienia; po trzecie – warunki mieszkaniowe; po czwarte – posiadanie sprawności wytwórczej lub zarobkowej (zdrowie, kwalifikacje); po piąte – możliwość zaspakajania potrzeb bytowych (praca, zasobność) i po szóste – uprzyjemnianie bytu. Jeżeli władza inwestuje w zaspakajanie potrzeb duchowych, a zapomina o ochronie zdrowia, bądź zapewnieniu pracy, albo dopuszcza do akceptacji biedy - to źle zaspakaja potrzeby mieszkańców.
  10. zaspakajanie potrzeb odbywać się powinno poprzez:
    1. odpowiednią politykę gospodarczo-finansową, na przykład:
      • pozyskiwanie kapitału zewnętrznego, najlepiej na uruchomienie nowej działalności wytwórczo-usługowej generującej kolejne środki, bądź zwiększającego wydajność, czy oszczędność funkcjonujących rozwiązań,
      • szanowanie kapitału własnego (publicznego i prywatnego), aby przede wszystkim służył rynkowi lokalnemu - należy ograniczać wypływ środków na zaspakajanie potrzeb miejscowych. Należy pobudzać działalność wytwórczą, a nie wspierać prostą konsumpcję.
      • wpływać na zmniejszanie ceny pozyskiwania dóbr,
      • aktywizowanie rezerw prostych - nic za darmo, a jeżeli pomagać to na zasadzie współudziału, współaktywności.
      • ograniczanie wydatków na dziedziny o wątpliwych korzyściach gospodarczo-społecznych - pieniądze dla tych co mają biznes plan na rozwiązanie określonych potrzeb społecznych, a nie zamierzają poprawiać komfortu pracy instytucji lub urzędników,
    2. profesjonalny monitoring problemów i potrzeb społecznych - zanim określisz strategię działania, poznaj istotę problemu,
    3. poznawanie sposobów rozwiązywania problemów stosowanych przez innych,
    4. tworzenie lub uczestniczenie w forach lobbingowych usuwających absurdy administracyjne, zwiększające skuteczność zarządzania,
    5. aktywizację organizacji pozarządowych, lokalnych stowarzyszeń,
    6. uruchamianie inkubatorów przedsiębiorczości, wspierających, inicjujących, kształtujących, czy zabezpieczających przed nadmiernym ryzykiem osoby zainteresowane prywatnym biznesem,
    7. stosowanie ochrony czynnej wobec słabszych i społecznie wykluczonych,
    8. zwiększanie efektywności pracy instytucji publicznych - sensowna organizacja obsługi zadań (jeden odpowiedzialny od początku do końca), zarządzanie poprzez określanie celów i stwarzanie warunków ich osiągania, bieżący nadzór i ocena skuteczności pracy (przy pomocy m.in. opinii petentów), wybór najlepszych kandydatów do pracy, dbałość o ich rozwój merytoryczny, stworzenie właściwej motywacji.
  11. wiara jest bardzo istotnym elementem naszego życia, tak jak fakt, że każdy z nas to jedność ciała i duszy. Jeden potrzebuje jej mniej, inny więcej. Jednak brak wsparcia jaźni naraża na zachwianie równowagi życia. W ostateczności wpływa na jakość zdrowia moralnego. Jestem wyznania rzymsko-katolickiego, co wyniosłem z domu rodzinnego. Mam swoje zapotrzebowanie duchowe i nie uzależniam go od postaw duchownych, czy współwyznawców. Nie jestem ortodoksą. Uważam, że moja wiara jest we mnie, a jej zewnętrzny wyraz powinnem objawiać się w zachowaniu. Nie akceptuję demonstrowania formy w sposób sprzeczny z treścią wiary. Nie widzę podstaw do różnicowania akceptowanych przez Państwo wyznań. Kościoły nie powinny wpływać na decyzje polityczne organów państwowych. Domeną ich działalności powinna być duchowość ludzi, szczególnie swojego kościoła.