Poglądy
Gdybym miał określić, czy jestem lewicowcem, a może prawicowcem; czy republikaninem, albo konserwatystą - powiem szczerze - nie wiem. I pewnie mało kto wie. Pojęcia te straciły swoją praktyczność i chyba mają już tylko wartość historyczną. Świat jest zbyt zróżnicowany i skomplikowany. Łatwo wpaść w pułakę niewiarygodności, tak jak doświadcza tego SLD. Będąc dziedziczką PZPR, deklaruje się jako rzecznik ludzi biednych. Z drugiej strony, aktyw ma się dobrze. Jada obiady w drogich restauracjach. Posyła dzieci do prywatnych szkół. Częściej zajmuje się klerem niż swoimi wyborcami. Prześciga się z liberałami w pomysłach na rozwój.
Mówiąc o poglądach, bliższe prawdzie będzie zaprezentowanie mojego punktu widzenia na podstawowe zagadnienia. A więc:
- uważam, że demokracja jest najlepszym z możliwych modelem zarządzania państwem - pomimo swoich wad, inne rodzą większą ilość patologii.
- miarą demokracji jest udział samorządności i aktywności społecznej. Im więcej zarządzania scentralizowanego, tym mniej demokracji i mniej tożsamości mieszkańców ze wspólnotą lokalną.
- obsługa zadań powinna być przeniesiona na możliwie najniższy poziom władzy wraz z należnymi środkami.
- korporacje branżowe uniezależnione do władzy ogólnej są źródłem patologii i działają w oderwaniu od potrzeb społecznych.
- władza publiczna, cokolwiek nie robi, powinna być zawsze lojalna wobec swoich mandatariuszy. Człowiek nie jest narzędziem, czy instrumentem w osiąganiu celu. Jest przede wszystkim celem na każdym etapie zarządzania. Jednym ze sposobów dochowania zasady jest stosowanie rzetelnej konsultacji.
- działanie osób i instytucji publicznych powinno odbywać się przy pełnej jawności i kontroli społecznej,
- władza publiczna nie powinna nadmiernie ograniczać swoich obywateli, o ile ich aktywność nie ogranicza wolności lub nie zagraża bezpieczeństwu innych - nadmierne wyręczanie też uważam za szkodliwe,
- władza przede wszystkim powinna stwarzać ogólne warunki pobudzające rozwój kapitału społecznego oraz przekazywać zarządzanie gospodarką w ręce prywatne, o ile nie bedzie zagrożony interes publiczny,
- hierarchia celów powinna szanować potrzeby naturalne człowieka. Czyli po pierwsze – bezpieczeństwo życia; po drugie – zabezpieczenie pożywienia; po trzecie – warunki mieszkaniowe; po czwarte – posiadanie sprawności wytwórczej lub zarobkowej (zdrowie, kwalifikacje); po piąte – możliwość zaspakajania potrzeb bytowych (praca, zasobność) i po szóste – uprzyjemnianie bytu. Jeżeli władza inwestuje w zaspakajanie potrzeb duchowych, a zapomina o ochronie zdrowia, bądź zapewnieniu pracy, albo dopuszcza do akceptacji biedy - to źle zaspakaja potrzeby mieszkańców.
- zaspakajanie potrzeb odbywać się powinno poprzez:
- odpowiednią politykę gospodarczo-finansową, na przykład:
- pozyskiwanie kapitału zewnętrznego, najlepiej na uruchomienie nowej działalności wytwórczo-usługowej generującej kolejne środki, bądź zwiększającego wydajność, czy oszczędność funkcjonujących rozwiązań,
- szanowanie kapitału własnego (publicznego i prywatnego), aby przede wszystkim służył rynkowi lokalnemu - należy ograniczać wypływ środków na zaspakajanie potrzeb miejscowych. Należy pobudzać działalność wytwórczą, a nie wspierać prostą konsumpcję.
- wpływać na zmniejszanie ceny pozyskiwania dóbr,
- aktywizowanie rezerw prostych - nic za darmo, a jeżeli pomagać to na zasadzie współudziału, współaktywności.
- ograniczanie wydatków na dziedziny o wątpliwych korzyściach gospodarczo-społecznych - pieniądze dla tych co mają biznes plan na rozwiązanie określonych potrzeb społecznych, a nie zamierzają poprawiać komfortu pracy instytucji lub urzędników,
- profesjonalny monitoring problemów i potrzeb społecznych - zanim określisz strategię działania, poznaj istotę problemu,
- poznawanie sposobów rozwiązywania problemów stosowanych przez innych,
- tworzenie lub uczestniczenie w forach lobbingowych usuwających absurdy administracyjne, zwiększające skuteczność zarządzania,
- aktywizację organizacji pozarządowych, lokalnych stowarzyszeń,
- uruchamianie inkubatorów przedsiębiorczości, wspierających, inicjujących, kształtujących, czy zabezpieczających przed nadmiernym ryzykiem osoby zainteresowane prywatnym biznesem,
- stosowanie ochrony czynnej wobec słabszych i społecznie wykluczonych,
- zwiększanie efektywności pracy instytucji publicznych - sensowna organizacja obsługi zadań (jeden odpowiedzialny od początku do końca), zarządzanie poprzez określanie celów i stwarzanie warunków ich osiągania, bieżący nadzór i ocena skuteczności pracy (przy pomocy m.in. opinii petentów), wybór najlepszych kandydatów do pracy, dbałość o ich rozwój merytoryczny, stworzenie właściwej motywacji.
- odpowiednią politykę gospodarczo-finansową, na przykład:
- wiara jest bardzo istotnym elementem naszego życia, tak jak fakt, że każdy z nas to jedność ciała i duszy. Jeden potrzebuje jej mniej, inny więcej. Jednak brak wsparcia jaźni naraża na zachwianie równowagi życia. W ostateczności wpływa na jakość zdrowia moralnego. Jestem wyznania rzymsko-katolickiego, co wyniosłem z domu rodzinnego. Mam swoje zapotrzebowanie duchowe i nie uzależniam go od postaw duchownych, czy współwyznawców. Nie jestem ortodoksą. Uważam, że moja wiara jest we mnie, a jej zewnętrzny wyraz powinnem objawiać się w zachowaniu. Nie akceptuję demonstrowania formy w sposób sprzeczny z treścią wiary. Nie widzę podstaw do różnicowania akceptowanych przez Państwo wyznań. Kościoły nie powinny wpływać na decyzje polityczne organów państwowych. Domeną ich działalności powinna być duchowość ludzi, szczególnie swojego kościoła.